Η  Ορμήδεια  σας  καλωσορίζει www.ormidheia.com

ΟΙΚΟΣΕΛΙΔΑ*ΣΤΙΓΜΕΣ 1974*ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ*ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ*ΧΑΡΤΗΣ*ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ*ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΣΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ*ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

 

 

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΤΣΑΛΗΣ

Ο Κώστας, γιος του Αντρέα Πατσαλή και της Παναγιώτας Σοφόκλη, γεννήθηκε στην Ορμήδεια στις 19.07.1956. Ήταν το  έβδομο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας. Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο του χωριού του αναγκάστηκε να ριχτεί πολύ νωρίς στη βιοπάλη, για να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένειά του. Ακολούθησε το επάγγελμα του οικοδόμου και ταυτόχρονα ασχολείτο και με την κτηνοτροφία.

Τον Ιανουάριο του 1974 ο Κώστας κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά, για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Μετά τη βασική του εκπαίδευση στο στρατόπεδο του Πυροβολικού «Καράολος» στην Αμμόχωστο, μετατέθηκε στην 184 Π.Π. Πυροβολικού στην Αθαλάσσα. Την τελευταία φορά που επισκέφθηκε το σπίτι του, στις αρχές Ιουλίου 1974, ανακοίνωσε στους δικούς του ότι σύντομα θα ήταν κοντά τους, γιατί το υπουργικό συμβούλιο είχε αποφασίσει τη μείωση της στρατιωτικής θητείας στους 14 μήνες.

Δυστυχώς, η τουρκική εισβολή άλλαξε ολοκληρωτικά τη ροή των γεγονότων. Το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974 το στρατόπεδο της 184 Π.Π.Π. υπέστηκε σφοδρή επίθεση με βόμβες Ναπάλμ από την τουρκική αεροπορία. Σύμφωνα με πληροφορίες που έδωσαν αυτόπτες μάρτυρες στον πατέρα του, ο Κώστας και  άλλοι  11 φαντάροι χτυπήθηκαν από τις τουρκικές βόμβες, ενώ βρίσκονταν μέσα σε στρατιωτικό όχημα. Όλοι υπέστηκαν σοβαρά εγκαύματα σ’ ολόκληρο το σώμα τους. Το πρόσωπο, η  πλάτη, ολόκληρο το σώμα του Κώστα έπαθε ανεπανόρθωτες ζημιές. Μόνο τα πόδια του γλίτωσαν, που προστατεύθηκαν από τις αρβύλες που φορούσε. Μεταφέρθηκε στο  Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε καμιά ελπίδα σωτηρίας. Σύμφωνα με μαρτυρία της μητέρας του, όσοι τον είδαν δε θα ξεχάσουν ποτέ την τραγική του μορφή. Με φοβερά εγκαύματα σε όλο του το σώμα και αφόρητους πόνους μεταφέρθηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο στην Ελλάδα. Κοντά του βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή οι γονείς του, που ανηφόριζαν μαζί του το δικό τους  Γολγοθά. Εκεί, στις 19 Οκτωβρίου 1974, άφησε την τελευταία του πνοή.

Όταν ο Κώστας  βρισκόταν ακόμα στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, ο πατέρας του, ανεβαίνοντας τα σκαλιά να τον επισκεφτεί, συνάντησε τον Αντρέα Κωνσταντίνου από την Άχνα. Ο τελευταίος, επειδή γνώριζε ότι τα παιδιά τους υπηρετούσαν στην ίδια Μονάδα, τον παρακάλεσε να ρωτήσει τον Κώστα αν γνώριζε κάτι για την τύχη του  γιου του, του Παναγιώτη. Τότε ο Κώστας έδωσε την πληροφορία ότι ο Παναγιώτης κάηκε από βόμβα Ναπάλμ και ήταν νεκρός.

Η Ορμήδεια, χωριό παραδοσιακά φιλόξενο, στέγασε χιλιάδες ξεριζωμένους πρόσφυγες εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του 1974. Μια από τις οικογένειες που φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του Σπύρου Πατσαλή, αδελφού του Κώστα, ήταν και η οικογένεια του Πιερή Αυξεντίου από τη Λύση. Όταν η Αντωνού Αυξεντίου, μητέρα του ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, επισκέφθηκε την Παναγιώτα Πατσαλή, την αγκάλιασε και της είπε: «Εκάψαν σου τζιαι σένα τον γιο σου, Παναγιώτα μου, όπως εκάψαν τζιαι τον δικό μου οι Εγγλέζοι. Μόνο που το μαρτύριο του γιου μου ετέλειωσε γληορόττερα∙ του δικού σου εκράτησε τρεις μήνες».

Ο τάφος του Κώστα βρίσκεται στο κοιμητήριο Ορμήδειας,   ως υπενθύμιση του δρόμου της τιμής και του καθήκοντος για τις μελλοντικές γενιές .

  

Το κείμενο είναι παρμένο από το βιβλίο <ΣΤΙΓΜΕΣ 1974> γραμμένο από τους, κ.Κυριάκο Θεοδοσίου κ. Σπύρο Γεωργίου,και Νίκο Τσαγγαρίδη Φιλόλογο. Τη σχολική χρονιά 2005-2006

Όσοι επιθυμούν να αποκτήσουν το βιβλίο <ΣΤΙΓΜΕΣ 1974>  μπορούν να αποταθούν στο Α΄ Δημοτικό σχολείο Ορμήδειας

 

 

Ο Κώστας (καθήμενος πρώτος από αριστερά ) στο γάμο του αδελφού του Σπύρου στις 20.08.1972.

 

Ο Κώστας φαντάρος.

 

Οι γονείς του Κώστα, Αντρέας και Παναγιώτα, πριν το θάνατο του παιδιού τους.

 

 

Οι γονείς του Κώστα, Αντρέας και Παναγιώτα, μετά το θάνατο του παιδιού τους.